¡ESTO es Colombia!

¡Buenos días! /¡buenas! / ¡hola! /¿cómo estás? /bienvenida, a la orden..
Zo wordt ik elke dag begroet in Colombia, waar dan ook. In de hostel, op straat, in de winkel, in het park, aan de bushalte.. en sinds kort kan ik er una discotheca aan toevoegen. Entonces los Colombianos son muy simpáticos! Me gusta!

Tijd vliegt en helaas ook mijn vliegtuig op 11 april. Graag wil ik een laatste verhaal met jullie delen over hoe interessant, mooi en aangenaam Colombia is. Zet u, neem uw tijd en een koffie of rum.

In het vorige verhaal ben ik geëindigd in Santa Marta waar ik even terug op mijn plooi moest komen. Dat is prima gelukt in de nochtans hoge temperaturen van cerca 35°. Maar met een zwembad voor mijn neus kon ik optijd en stond afkoelen om zo fris verdere reisplannen te maken. Na enkele dagen hitte te hebben getrotseerd ben ik de bergen in getrokken, naar het koffiedorpje 'Minca'. Heerlijk om terug in de groene natuur te vertoeven en van een zonsondergang te genieten vanuit una hamaca muyyyyy grande! T was even wennen om 's avonds een lange broek en trui aan te trekken, maar het kampvuur 's avonds warmde me lekker op. In Minca heb ik een chica van Estados Unidos ontmoet waarmee ik uiteindelijk een week mee heb gereisd. Een toffe en sportieve madam die in een ziekenhuis werkt. Ik had dus een fijne klik met haar. We zijn samen gaan hiken en hebben zo een finca, koffieboerderijtje, bezocht om vervolgens af te koelen in 'n waterval. Tenslotte met de wind in de haren, achterop de motor, arriba! Terug naar de hostel, hoog in de bergen. Pittig ritje van 20 minuten en muy rápido nadat ik 'me gusta' liet weten aan el conductor :)!
Eveneens bijzonder in Minca was het uitzichtpunt waarbij je aan de ene kant naar de zee keek (Caribische) en aan de andere kant je de besneeuwde bergtoppen kon bewonderen. Uniek!

Na enkele dagen Minca en opgevreten te zijn geweest door zandvliegjes (wat 'n kleine bloeddorstige beestjes,#jeetjemijnbenenzagenergrelliguit), zijn we teruggekeerd naar Santa Marta om de volgende reisplannen uit te stippelen. Met name 'Cabo de la Vela y Punta Gallinas'. Niet gemakkelijk te bereiken en alles te bezichtigen maar met 2 gingen we het avontuur aan. Aangezien het een behoorlijke afstand was maar gelukkig de bussen tegen 6am al beginnen te rijden zijn we om 4:30am opgestaan (levantarse muy temprano). Vlot op onze tussenstop geraakt om vervolgens te wachten en te wachten en te wachten.. op het volgende vervoer. Namelijk om in Cabo de la Vela te geraken moet je een jeeprit regelen. Natuurlijk vertrekken deze pas wanneer ze (over)volgeladen zijn. Maar het wachten bracht ons wat moois op, 'een tour met al het transport inclusief y más: una noche gratis'! Qué bueno! Uiteindelijk kunnen vertrekken en op naar Cabo & back to basic. Vergeten te vermelden : Cabo de la Vela y Punta Gallinas is gelegen in de woestijn, er is amper (stromend en drinkbaar) water en amper elektriciteit.
De rit door de woestijn was erg hobbelig maar adembenemend mooi! We zijn op enkele bijzondere, en prachtige locaties gestopt voor geweldige uitzichten! 's avonds teruggekeerd naar onze hostel waar we kip, rijst en plátanos hebben genuttigd, en gedoucht met een emmertje water wat je voor 1000 COPS kon kopen. Nog een Venezuelans biertje (Polar) genuttigd om tenslotte om 8pm uitgeteld in onze hamaca te gaan slapen.
De dag nadien was het 5am vertrekken voor een nog meer hobbelige rit van 3u door de woestijn en zoutvlaktes. Dan nog een bootje te nemen, richting Punta Gallinas. Bijzonder onderweg waren de vele kinderen, die soms ver van hun huis (hutje) met een gespannen koord langs de 'weg' stonden. De bedoeling is dat de jeeps stoppen, hen een centje, snoep of water geven. Vervolgens lieten ze hun koord zakken en konden we weer verder. Ik vond het erg triest om te horen dat deze regio een vergeten locatie is door de Colombiaanse overheid en er een hoog aantal van kindersterfte is. Tgv armoede en waterschaarste..
Raar, maar in Punta Gallinas was het net weer anders. Wel stromend water (dus zat ik voor niets op het toilet met mijn emmertje water en rol wc-papier), dieren en gelukkige spelende kinderen. Omdat de temperaturen 's middags kunnen oplopen tot wel een 40° zijn we optijd vertrokken om van weeral prachtige uitzichten te genieten. Om tenslotte vanop de woestijnkleurige duinen recht de Caribische zee in te rennen. Así feliz como un niño (zo blij als een klein kind), heb ik absoluut genoten van dit waanzinnig gebeuren. Enige plek ter wereld waar je zoiets kan beleven. Nieuw topic op mijn bucketlist en reeds aangekruist :).
Wanneer we de dag nadien terug waren op ons eerder startpunt waren we zo moe, maar zo voldaan! Vervolgens de bus op naar Palomino, een klein en rustig dorpje aan de kust. Daar nam ik de volgende dag afscheid van mijn reisgenootje. Zij naar Cartagena voor haar vlucht naar huis, voor mij terug naar Santa Marta voor een binnenlandse vlucht richting Medellín. 't werd tijd om afscheid te nemen van de Carribean en andere sfeer op te snuiven in Colombia. No worries, geen coke, maar wel waar het allemaal begon: 'Medellín' ! (voor alle duidelijkheid de stad van Pablo Escobar)

Medellín is uitgeroepen tot meest innovatieve stad in 2016, alsook in 2012. Dit itt de stad 20 jaar geleden de gevaarlijkste stad ter wereld was. Het is gelegen in een vallei, in het departement 'Antioquia' en de bevolking noemt 'Paisa'. Ik kan ze omschrijven als enthousiast, positief, trots en meest vriendelijke mensen! De stad is groot, modern en proper. Na een gratis rondleiding van 4u door het centrum had ik reeds een klein maar bijzonder beeld van Medellín. Tijdens de rondleiding werd met veel trots uitgelegd hoe Medellín is gegroeid op vlak van cultuur, onderwijs, mobiliteit,industrie.. De stad heeft werkelijk alles: bus, metro, tram en kabelbaan (teleférico). Las Paisas zijn hier zo trots op dat je nergens een papiertje, plastiek, sigarettenpeuk, zwerver, graffiti in het openbaar vervoer tegenkomt. Over graffiti gesproken, dit vond je wel terug in 'Commune 13', ooit de gevaarlijkste wijk van Medellín. Maar nu zo gaaf gemaakt met graffiti tekeningen, welke je kan bezichtigen wanneer je de roltrappen naar boven /beneden neemt. Bijzonder was dat!
Alsook het kopje koffie bij dat ik bij een local mocht drinken. Op de bus kwam ik een chica tegen die me begeleidde naar de roltrappen en waarmee ik dus aan de praat ben geraakt. Zij woonde bij haar moeder, in een klein maar gezellig en mooi huisje. Haar zus met haar nichtjes woonden vlakbij en zijn we ook effe dag gaan zeggen. Grappig om te horen dat ze de dag voordien flink opstap was geweest, wat teveel aguardiente heeft gedronken en een behoorlijke kater had.
Verder bleek nog uit de rondleiding dat de cocaïneproductie in Colombia vandaag de dag even hoog is als 20 jaar geleden. Nu is het echter niet meer zo geweldadig omdat er geen strijd meer is tussen 2 kartels. En als ik het goed begrepen heb, zal eind mei FARC opgeheven worden.
Helaas heeft Medellín wel een heus probleem met de sexindustrie. Zou je zo niet zeggen als je al dat goeds over de stad hoort en ziet.
Een 4-tal dagen ben ik in Medellín gebleven en zowel cultuur, natuur als veel positiviteit opgedaan. Oja, en Aguardiente. Medellín was dus inclusief 1 katerdag, we gingen 'effe ene drinken'. Super leuke avond met reizigers en locals, in de bar, op de beats van reggaeton :)!

Verder heb ik nog een dagtrip gemaakt naar Guatapé, een dorpje op 2uur rijden, ten noorden van Medellín. Bekend vanwege 'Piedra del Peñol', een 200m hoge granieten rots (monoliet), met 659 tredes om te beklimmen naar de top. NB: El Peñol staat op de lijst van de 5 wonderen van de natuur. Intussen was ik in het gezelschap van een Nederlandse dame die ik per toeval op de metro in Medellín heb ontmoet. Aangezien Colombianen graag reizen in de weekends, was het super druk! Dus op een slakkentempo naar boven (meeste Colombianen hebben echt geen conditie) om daar het mooie uitzicht van de hoogvlaktes en de verschillende meren te bewonderen. Nadien zijn we een lekker bakkie koffie gaan drinken in het dorpje zelf en konden we rustig verdwalen door de kleine en kleurrijke straatjes. Met al de mooie kleuren en tekeningen op de gevels, word je instant vrolijk van!

Jardín, was de volgende bestemming. Een klein dorpje, 3u ten zuiden van Medellín. Dit was op aanraden van één van de locals die ik heb ontmoet. En ja hoor, de moeite waard! Het was een klein, kleurrijk, niet toeristisch dorpje. Omgeven door groene heuvels en met super lieve mensen. Ik heb er met een Duits meisje en een lokale gids een wandeling van circa 6u gedaan. Heerlijk en zo mooi! Mooie vogels gespot, koffiebonen geplukt bij een klein koffieboerderijtje, fruitsapjes van de lokale vruchten geproefd en genoten van het prachtige, heuvelachtige landschap! We hadden geluk met het weer want intussen is het regenseizoen komen opzetten en is elke dag behoorlijk wisselvallig.
Jardín kan ik ook omschrijven als een klein cowboy dorpje. Typisch geklede mannen met een poncho, sombrero en een machete aan de broeksriem.
Bij cowboys horen paarden. Dus ben ik de dag nadien enkele uren gaan paardrijden. Lekker hobbelen in de heuvels, een waterval bezocht maar helaas in de kletterende regen moeten terugkeren. Evenzeer leuk geweest!

De dag nadien volgde een reisdag richting het zuiden. Alle nodige info verzameld, busticket gekocht en 's morgens 'vamos '! In een open bus, van het merk Chevrolet, met een bulderende zware motor. We waren met slechts 4 passagiers, een Nederlands koppel, een Frans meisje en ik. We stonden werkelijk met 4 met open mond te gapen naar onze bus: 'werkelijk, is dit onze bus?!'. Maar dat maakt het weer allemaal bijzonder, avontuurlijk en uniek. Ik had er nog best plezier in en de uitzichten onderweg waren de moeite! Gelukkig was er aan 1 zijde een zeil om ons te beschermen van de regen. Onderweg stapten nog enkele lokale boeren op, met hun jutten zakken vol 'tomatos de árboles' (=een vrucht). Na een 3,5u had ik het wel gehad, slapen was onmogelijk en 't werd me toch wat koud. Maar mag niet klagen want er zaten eveneens enkele kleine meisjes op de bus, opweg naar hun schooltje (2u, enkele rit! ). Na 2 buswissels eindelijk in Salento toegekomen.

Salento ligt in het departement' Quindío ', in zona cafetera oftewel 'eje Cafetero' genoemd. Eje betekent kern. Dus Salento ligt in de kern van het koffiegebied van Colombia. Het is mooi, groen en eveneens heuvelachtig.
Na de lange - hobbelige - haarspeldbochten, was ik bekaf en heb ik een dagje rust ingepland. Met enkele chicos van de hostel zijn we het kleurrijke dorpje gaan bezoeken en natuurlijk 'un café' gaan drinken. De volgende dag zouden we ons aan de 6uur durende hike in 'Valle de Cocora' wagen. Regen of geen regen..'¡vamos!'
Ik citeer even van Wikipedia :) :
'Valle de Cocora is een vallei gelegen in het departement Quindío in Colombia. De vallei, die in de Cordillera Central ligt, maakt deel uit van het Nationaal natuurpark Los Nevados. Hier komt de nationale boom van Colombia, de Ceroxylon quindiuense of waspalm veelvuldig voor. De vallei, die in het Andesgebergte ligt, is rijk aan meer flora en fauna, veel daarvan is met uitsterven bedreigd. De Cocoravallei maakt deel uit van een natuurpark, ingericht om de biodiversiteit te beschermen.'
Zo dan..Staand achterop jeep 'Willy', met het zonnetje op onze bol, zijn we van het dorp naar de entree van het park gereden. Een woordje uitleg over jeep 'Willy' : hét vervoersmiddel in Eje Cafetero. Na de Tweede Wereldoorlog werden ze populair in de Colombiaanse koffie-driehoek, met name onder boeren die van alles wilden vervoeren. De wagens werden volgestouwd met grote zakken koffie, bananen, meubels en weet ik wat allemaal. De Willy is sterk genoeg om al dat gewicht te dragen en ook nog steile hellingen op te komen. Ideaal. Tegenwoordig worden ze vooral gebruikt voor vervoer van mensen, en als je van het ene dorp naar het andere wil pak je dus de Willy.

De tocht was avontuurlijk: door de modder, over hangbruggen, door de rivier, in mooie groene omgeving. Na een 2u hebben we een soort van koffiehuisje bereikt voor een warme chocolademelk met kaas. Even uitrusten, vrolijke kolibries spotten en weer verder, arriba! Boven ons hingen ondertussen donderwolken. Als verzopen katten kwamen we op het hoogste punt aan waar we konden schuilen in een huisje. Je zou denken en van een mooi uitzicht genieten, maar dat was impossible. Door de regen, mist, wolken was amper iets te zien. Maar het mooiste moest nog komen bleek achteraf. Nadat de ergste regen was gepasseerd zijn we verder gegaan en kwamen we pas echt in de vallei met de hoge palmbomen terecht. Het uitzicht was adembenemend mooi!! Groene heuvels en dus die hoge palmbomen met een stam van wel 25m hoog ofzo?! De zon deed er nog een schepje bovenop om het mooie plaatje compleet te maken. Heerlijk!

De volgende dag verliet ik Salento alweer om naar het naburige dorpje 'Filandia' af te zakken. Kleiner en minder toeristisch, heerlijk! Ik was op het marktplein mijn weg naar de hostel aan het zoeken en dat ik ineens 'HEY BELGIE' hoorde. Dat was het Nederlands koppel eerder ontmoet in die bus. Grappig! Dus effe bij een heerlijke cappuccino reiservaringen uitgewisseld en weer verder. Ik kwam terecht in een leuke hostel, leuke mensen, beloofde veel goeds dus. En ja hoor.. Rum, salsa, aguardiente, passie,.. een onvergetelijke avond op zijn Colombiaans! Tijdens mijn katerdag heb ik wat rondgedwaald, een mooi uitzichtpunt bezocht, in het park gezeten (in no time een hoop kinderen rond mij 'De dónde eres? Bélgica? Europea? Cuanto tiempo en Colombia?.. ). Gezellig!

Intussen, ben ik na 2 lange reisdagen, met een overnachting in hoofdstad 'Bogotá', in San Gils beland. Om het min of meer te kunnen situeren : tussen de kust in het noorden en Bogotá. In departement 'Santander'.
San Gils staat bekend om avontuurlijke sporten te kunnen beoefenen. Inderdaad, dus echt iets voor mij. Bovendien is het landschap weeral erg mooi (Colombia is ZO veelzijdig, prachtig!). Bovendien liggen rondom San Gils meerdere, kleine dorpjes waar je fijn kan rondslenteren, een of andere ambacht kan aanschouwen of als het weer het toelaat, een duik in een waterval kan nemen. Ondertussen heb ik begrepen en aanvaard dat het regenseizoen is begonnen. Wat meer regen dan ze gewoon zijn, maar ja, je hoort hier echt NIEMAND klagen of zeuren! Dus leven en ondernemen we gewoon verder, met een regenjasje en natte tenen. Koud is het niet. Intussen heb ik in het kleine dorpje Curití een fique-weverij bezocht, waar ze mooie handgeweven creaties maken van deze vezel. Deze ochtend ben ik wat gaan avonturieren: canopy, canoying, muurklimmen, hoogteparcours, van een waterval (klein) geabseilt, leuk!! Komende dagen staat er hetzelfde op het programma, mn dorpjes bezoeken, afgewisseld met avonturieren.

Voordat ik terugkeer naar Bogotá om er de laatste dagen van mijn avontuur door te brengen, reis ik nog naar Barichara (Santander) en Villa de Leyva in departement 'Boyacá'.

Misschien denken jullie dat ik inmiddels heel Colombia heb gezien. Maar helaas 'no'. Ik moet dus nog terugkomen om de rest te bewonderen :)!

Een 'kort' overzichtje waar ik heb gereisd :
Capurgana /Zapzurro (Westen, departamento 'Chocó') - Cartagena (Noord - West, departamento 'Bolívar' ) - Santa Marta, Minca, Parque Tayrona (Noorden, departamento 'Magdalena') - Palomino, Cabo de la Vela y Punta Gallinas (Noordelijkste punt, departamento 'de La Guallira').
Medellín, Guatapé y Jardín (Westen, departamento 'Antioquia') - Salento y Filandia (más o menos Zuid - Westen, departamento 'Quindío') - Bogotá (el centro del país, la capital) - San Gils y Barichara (más o menos en el norte - departamento 'Santander ') - Villa de Leyva (departamento 'Boyacá') - Bogotá (el final de mi viaje).

Colombia is een erg divers land! Elk departement heeft zijn eigen cultuur, natuur, geschiedenis,.. Dat maakt het zo bijzonder interessant en leuk. Het is steeds een verrassing wat, waar, hoe, bij wie je terecht komt!
Behalve Santa Marta - - > Medellín (binnenlandse vlucht met Viva Colombia, es como Ryanair) , heb ik alles per bus, af en toe op de motor, taxi & boot afgelegd. In het Noorden was alles vlak waardoor vlot(ter) bereikbaar. De rest van het land is omhoog & omlaag, door haarspeldbochten. De chauffeurs variëren nogal in ervaring en bussen in kwaliteit. Sommigen chauffeurs zijn behoorlijk loco!

Verder is Colombia een VEILIG land om te reizen (Peter VDV, je kan gerust zijn ;)). Een aantal keer was ik op mijn hoede (net zoals je in België dat op verschillende plaatsen moet zijn ), maar ik kon gewoon met mijn kodak of gsm in de hand over straat lopen. Natuurlijk heb ik evenzeer mindere verhalen gehoord. Zoals overvallen in Cali en Santa Marta, met wapenvertoon helaas. En Carla, in de taxi's let ik er ook op dat ze mijn backpack niet kunnen stelen :).

De bevolking algemeen kan ik omschrijven als vriendelijk, optimistisch, trots, open en oprecht! In elk departement is er verschil waarbij ik kan zeggen dat departementen 'Quindío y Antioquia' de meest vriendelijke zijn en je erg hoffelijk aanspreken en behandelen (wat mis ik dit nu al!).
Voor de mannelijke lezers : de Colombiaanse vrouwen zijn knappe vrouwen. Eenmaal kinderen, wel wat ronder. Maar ze besteden veel aandacht in hun voorkomen en profileren zich zoals ze willen zijn. Dat vind ik mooi!
Voor de vrouwelijke lezers : de chicos zijn meer van het macho-type met een haarsnit van jaren '90 ofzoiets. Heel vriendelijk, attent en gek op blauwe /groene ogen ('tu ojos, muy linda', heb ik al regelmatig gehoord hihi).

Colombia is authentiek op alle vlakken! En ze willen dat zo behouden ook, ondanks het enorm toenemende toerisme. Ik ben voorstander, en voor mij hoeven ze geen Engels te leren om te kunnen communiceren. «¡Blijf vooral jezelf Colombia, want zo is het land op zijn mooist!» . En graag wil ik nog terugkomen, in hetzelfde mooie land zoals het nu is.

Ja, zoals jullie kunnen merken ben ik verliefd op dit land (sorry Geert, je zal moeten delen ;)). Ik heb zin om mijn rugzak leeg te schudden en het zoveel mogelijk te vullen met Colombia. (lees : dit gaat werkelijk ongeveer zo zijn). Ik hoop thuis nog lang te kunnen nagenieten van de Colombia - sfeer met die heerlijke, kalme, enthousiaste mentaliteit..

En Luana, regelmatig kom ik Spaans met je praten, ik heb intussen veel bijgeleerd en wil het absoluut niet verwaarlozen :)!

Ma & pa: k heb koffiebonen voor jullie mee. Dus als ik op bezoek kom, café colombiano por favor.

Nog even eraan toevoegen dat ik inmiddels heb vernomen dat er overstromingen zijn in het zuiden van Colombia. Ik zit in het Noorden en hier is er geen overstromingsgevaar. Bovendien zat ik vandaag helemaal hoog & droog. Namelijk ben ik gaan paragliden! Helemaal te gek, super mooi en heel relax!
Zoals ik reeds eerder zei is er meer regen dan normaal. Blijkbaar stond Bogotá enkele dagen geleden onder water, voordat ik er arriveerde. Peru is een 3-tal weken erg hard getroffen. Triest allemaal..


Querido lectores, muy gracias para seguir mi historias y vuestras respuestas. ¡Me alegra mucho! Hasta pronto para hablar más historias de Colombia, con un café, ron o aguardiente ;).

¡Chiao!