La última semana en Nicaragua

Hola todos !

K weet niet hoe je het correct zegt in het Spaans maar 'el tiempo va muy rápido'!! (De tijd vliegt)

Alvorens mijn geweldige ervaringen' del viaje a Ometepe' uit de doeken te doen, ga k eerst ff afkoelen in het zwembad. Si, jullie jaloers maken hoort erbij !

Ziezo... Delicioso!

Esta semana best veel bijgeleerd over Nicaragua zelf. Een overzicht :
- jaarlijks sterven er best wel wat vrouwen ten gevolge van intrafamiliaal geweld. Sinds... Is de wet (ley) aangepast en is het strafbaar gesteld
- er bestaan tevens vluchthuizen
- als (meestal de man hier heb ik de indruk), geen onderhoudsgeld betaald voor vrouw en kinderen (bij scheiding) belandt die in de gevangenis
- de bekende bokser met nickname 'chocolatito' had het bekan vlaggen, maar besloot uiteindelijk toch maar gewoon het geld te betalen. Boksen blijkt een passie te zijn voor de Nica's.
- de Chinezen zijn hier een kanaal a/het graven gelijk het Panama kanaal. Is de bevolking niet zo blij mee wegens de vele dorpen en natuur dat verwoest wordt. Kanaal gaat van de Atlantische oceaan, door het land (rivier San Juan) tot Lago de Nicaragua (meer van N.), onder Ometepe. Dan via Rivas naar San Juan del Sur (zeer toeristische plek aan de pacific).
- je hebt escuelas públicas y privadas. Groot kwaliteitsverschil en privada is afhankelijk als los padres dit kunnen betalen. Op de privé scholen krijgen los estudiantes ook clases inglés.
- abortus is verboden
- er zijn veel tiener zwangerschappen
-...
- wat mezelf nog opvalt hier is dat de mensen hun neus hier veel optrekken met bijgevolg het vettige rochelgeluid. Bheuuuuh..

El viernes pasado, was de laatste les Spaans. We hebben mijn sollicitatiebrief voor mijn vrijwilligerswerk in Guatemala afgewerkt, blijkbaar zou het belangrijk zijn deze af te geven. Wel chic om dit in het Spaans te doen! Verder nog een laatste fijne dag gehad met mijn docente die wat meer vertelde over de aardbevingen (1972 was de laatste rampzalige aardbeving in Managua) en vulkaanuitbarsting in Nicaragua. Toch bijzonder allemaal!
Tevens a/het einde van de les was het tijd voor de diploma-uitreiking. Dat was leuk en natuurlijk erg trots want het waren toch drie pittige weken!

En la tarde, was el actividad 'clases de cócteles'. Muy buen! Was leuk. Daarna met de bende gaan eten en in een bar nog iets gaan drinken! Helaas Was het ook het moment om afscheid te nemen. Dat is de keerzijde van de medaille als je mensen ontmoet i/h buitenland, uiteindelijk slaat ieder zijn weg weer in..

Op zaterdag was dat het geval met de familie en mijn roomy Marine. We hebben nog een leuke foto gemaakt samen, elkaar hartelijk bedankt en 'un buen viaje' kregen we nog toegewenst :)!
Finalmente was het tijd om te gaan reizen, te genieten en uit te rusten! Dit samen met Mandy, divertido :)!

Net voor k vertrok bij de familie werd k nog ff geconfronteerd met een GIGA cucaracha (kakkerlak), die vanonder mijn mochila (rugzak) de kleerkast (dormitorio) in liep (waar nog spullen van mij stonden!!) bah bah!

Soit, mijn spullen zou k later komen ophalen en ben dan maar onmiddellijk vertrokken, richting Mandy om vervolgens naar El estación de autobuses te gaan, el autobus a Rivas. Die stond al klaar dus we konden ons al fijn installeren.. Om dan blijkbaar nog een uur te wachten en de dames met hun pastiletes, donuts, refrescos,.. Te negeren. Ondertussen zat de bus overladen vol en gingen we dan toch vertrekken. Ondanks de drukte toch een nappie kunnen doen en 1,5u later waren we in Rivas.
Die busstations hier zijn echt mercados op hun eigen. Een drukte van bussen, taxi's, fietstaxi's, verkoop van eten & drinken. Roepen, tieren, brullen, verkopen, etc... Wat een gedoe is dat, maar redelijk snel een deal met de taxi en we waren weg naar de volgende halte : el puerto de San Jorge.

Daar nemen we el barco (een ferry) naar Moyogalpa, klein havenstadje op las isleta 'Ometepe'. Het was behoorlijk winderig die dag, dus het was een gok als de ferry's en de lanchas zouden varen. Gelukkig wel en onze keuze ging snel uit naar de ferry omdat deze wat 'luxer' en bijgevolg stabieler is..zeker wanneer we die lancha zagen vertrekken,.. K heb toch niets gehoord van een gekapseisde boot..

Ik word niet snel zeeziek, maar dit was een vreselijke tocht! We zaten boven op het dek, (que viento! Wat een wind!). Een eerste golf en k werd al misselijk (estoy mareada) ! Best kon ik vooruit kijken en me op 1 punt concentreren. Met name de top van de vulkaan 'Concepción' die in de verte al te zien was. En ondertussen aftellen! Natuurlijk duurde de tocht vanwege het weer langer als normaal. Onderweg, ondanks we drie verdiepingen hoog zaten, kregen we een golf over ons heen. Stond er juist niet een mannetje brood te verkopen op het dek..

Finalmente, después 1,5horas, llegan a Moyogalpa! Muy rápido van die boot af! En we hoopten de voorlaatste bus van de dag nog te kunnen halen. Maar ja hoor, daar stond ie dan totaal overloaded! Maar toch nog plaats voor twee rugzakken en twee personen. Doch verdween Mandy onmiddellijk in de menigte en werd ik in een hoekje gedrongen, op enkele zakken meel.
We riepen naar elkaar, maar alles was OK, dus 'vamos'!

Onderweg kregen ze het toch nog klaar om nog meer mensen en nog meer goederen op te laden! Onder andere zakken meel, een bed (toch wel in diverse stukken) maar met lattenbodem en matras! Amai! Mandy werd bijna beroofd en k werd steeds verder weg gestopt in het hoekje van de bus, bijna de tomaten van een local geplet. Maar vriendelijke man en liet ons weten waar we uit moesten stappen.

Zodoende stonden we een goed half uur later ter hoogte van Charco Verde - San José del Sur. We wisten vooraf dat we daar (ergens) in een finca zouden overnachten. Dus stonden we daar, in the middle of nowhere, op de enige aangelegde weg van het eiland. En rond 17:15u een 45minuten voor het donker werd. Er kwam even een 'o oh' gevoel over me heen. Maar gelukkig zaten er enkele locals bij la parada (bushalte) en ze wisten direct waar de finca gelegen was en wezen ons de weg. Dus een klein beetje de weg terug, dan eerste zandpad naar linkse, vervolgens 200m volgen en ja hoor 'finca playa Venecia', EN er waren kamers vrij. Wat moet je nog meer ;)? Het was er super mooi en gezellig! Mooi uitzicht over het meer met bijhorende zonsondergang. Zien we plots in de tuin van de buren, een medestudent van la escuela, divertido! Dus in the middle of nowhere ligt en een finca en een hostal. Speciaal.. :)
Die avond maar optijd bed in, qué día!!

Dag nadien, zondag, zetten we onze trip verder. We informeren ons aan de balie. Jaja, er komt nog wel een bus. 'Bueno, vamos! ' een poosje aan la parada gezeten, nada. Stopt er een pick - up, alias taxi. Bueno, met de taxi verder naar Santa Cruz. Weeral was het hostal dat we opgezocht hadden, een 300 tal meters in het bos. Volzet, dus ff iets anders zoeken, maar snel gevonden.

Hotel Istiam. Vriendelijke verwelkoming, ruime kamer etc. Maar wel een beestenboel. 's avonds als we het licht aandeden schoten de salamanders alle kanten op. Wel ff verschieten maar zij eten de muggen op en zijn grappige, leuke beestjes. Geraak je gewoon :). Dan kwam ik regelmatig nog een kikkertje tegen in de badkamer. Gezellig ;)..

De douche was ook een hele belevenis! Eerst maar draaien aan die knop en plots knalt er een straal uit en zo koud dat mijn adem begon te stokken.. Maar niet abnormaal bij mij, haha. Los bomberos is er niks tegen alleszins..

Tijdens de dagen in dit hotel hebben wel oa een fiets gehuurd en met de bicicleta het eiland voor een stukje verkend. Leuk! Wel pittig met die heuvels, maar wat een snelheid naar beneden met de vastgeroeste remmen :) ! daarna chill in het super mooie meertje 'las ojos de agua'. We konden er fijn zwemmen en hoorden ondertussen in het woud de brulapen!
Oja, Onderweg, langs de weg kwamen we : een wild zwijn, loslopende paarden, loslopende koeien, loslopende honden, rondslingerende apen en de was van de bevolking tegen. Grappig allemaal!

De laatste dag hebben we de bus al terug genomen naar Moyogalpa, scheelt ons een 1,5u reizen in weeral een 'tot aan het dak en hoger volgeladen bus'. Deze keer gingen er fietsen, een houten ladder en balken het dak op. Alsook onze mochilas :s, liever niet maar hadden geen keuze.. Maar aan het einde van de rit kregen we die weer netjes terug. Hoewel er bij mij een scheur in zit en Mandy haar spiegeltje in frut vaneen is.

Er rijden per dag maar een drietal bussen, dus logisch dat deze overvol en met al hun waren vol steekt. Verder is er maar 1 weg aangelegd, van West - Oost via het zuiden en een stukje naar het noorden. Enige rijrichting is via het zuiden en niet via het Noorden.

Kortom is het eiland nogal primitief. Maar heeft absoluut zijn charme! De mensen zijn er super vriendelijk en verstaanbaar :)!

Waar ik niet bij stil stond is dat de stranden donker gekleurd zijn, vanwege de vulkanen natuurlijk (Maderas, niet actief en Concepción wel actief). Steeds prachtig om te zien!!

Laatste dag en nacht in zusterhotel van het vorige gebleven, vlakbij de haven, lekker gemakkelijk. Beetje duurder dus we dachten dat het zeker zo goed zou zijn..
Hmmmmmm...
Ze lieten de kamer zien en ter hoogte van de vochtige, muffe badkamer un araña! Muerte, maar toch! Kerel erbij geroepen, raapt dat ding op 'oh, het is maar un araña de monos - - > apenspin? No me gusta, weg ermee por favor!

' s middags, ff chill in un hamaca (hangmat) want we waren echt compleet gaar van die benauwde, lange busrit. We hoorden al een tijdje wat geritsel over de golfplaten, ineens Mandy : 'Kijk, kijk daar...... EEN RAT! Ja hoor, una rata! Gadver.. Er zaten ook best wat vliegen in en rond de kamer. Geen topper daar. Moesten we daar nog slapen..' s nachts had ik een kussen onder mijn voeten gelegd, 's morgens bobbeltjes op mijn hiel. Soort van bedluis. Bheuuuuh, echt tijd om er te vertrekken, had het helemaal gehad met de beestenboel..

Gelukkig was de wind rustig en was het een rustige tocht terug, aan de haven van San Jorge onmiddellijk de bus op, 1 gemakkelijke overstap en zo vlot terug in Granada, 'home sweet home'!

Pero, qué aventura!!! Me gustó y muy disfrute!!! (wat een avontuur, k vond het heel leuk en erg van genoten!)

Het volgende verslag gaat wss vanuit Antigua, Guatemala zijn.

Hasta la vista!