Waaaauwww

¡Hola¡

Jaja, hier volgt weer een verhaal! Helaas een van mijn laatste verhalen van mijn reis. Maar wel een van de meest bijzondere!

Afgelopen week was ik vrij en ben ik in Antigua gebleven om de donaties in orde te brengen, te genieten van de laatste week bij de familie en om mijn laatste week reizen uit te stippelen. MAAR ook omdat ik graag de vulkaan Acatenango wou beklimmen!

Deze vulkaan is gesitueerd rondom Antigua, alsook de vulkanen Fuego en Agua. Antigua ligt dus min of meer in een dal omgeven door vulkanen. De top van Acatenango telt een hoogte van 3975m en is niet actief. Fuego daarentegen is erg actief. Het is deze vulkaan die de dag voor mijn aankomst in Antigua de stad heeft bedekt met een laagje as.

Meerdere reisbureaus in Antigua bieden een tour van 2 dagen & 1 nacht aan, om vulkaan Acatenango te beklimmen en vulkaan Fuego te bewonderen. Van andere reizigers had ik reeds vernomen dat het erg bijzonder, maar ook een erg zware trip is.

Natuurlijk sta ik altijd paraat om een uitdaging aan te gaan!

Uiteindelijk de trip kunnen boeken voor donderdag 5/3. Normaal gezien om 9u zou ik opgehaald worden. Maar afgesproken tijdstippen in Centraal - Amerika zijn wel eens anders als bij ons. Na een bezorgd telefoontje naar de agency werd ik om 10u opgehaald. Bueno. Nog even de gids oppikken en 'vamos' (let's go). We waren met een groep van een 14 personen. Onderweg vernamen we, in tegenstelling tot we geïnformeerd werden, dat we onze maaltijden en slaapuitrusting zelf omhoog moesten dragen. 'o oh', k had slechts mijn dagrugzak bij die overladen vol was met kleren, sjaal, muts, handschoenen, 3,6l water en extra eten. Maar geen probleem, onderweg ergens gestopt om enkele grotere rugzakken op te halen. Bueno..
Verder werd mij verteld dat er aan het startpunt van de trip de mogelijkheid zou zijn om iemand te betalen voor je backpack omhoog te dragen. Viel dat ook even tegen wanneer dat niet zo bleek te zijn. Haha, dus daar stond Martine aan het begin van de steile weg omhoog, met una mochila muy grande inclusief alle voorzieningen om daar hoog op de top te 'overleven'. Maar ik was zo enthousiast en dacht 'hoe dan ook, het komt wel goed!'

Om 11:37h, daar gaan we. Na 5min was ik al aan het puffen. Het was warm en steil. Maar je gaat gewoon door en eigenlijk hadden we best veel korte pauzes om op adem te komen, veel te water te drinken en wat te eten. Achteraf kan ik de tocht situeren in 4 fases.

1/4: steil, stof, zand en hier en daar nog wat vulkaan gesteente.

2/4: steil en regenwoud. In dit gedeelte zei ik ineens tegen de mensen voor en achter mij 'look up, it's so beautiful, better than watching your ugly shoes whole the time'. Je bent dus zodanig bezig om omhoog te klimmen waardoor je constant naar je schoenen aan het kijken bent en vergeet rondom je te kijken. En daar is namelijk de prachtige natuur. Wat vooral bestaat uit bomen die hoog boven je ineen groeien en bedekt zijn met mos. Mooi!

3/4: waren we in het bewolkte gedeelte aan het wandelen. De bomen zijn grijs en bevatten geen leven meer. Vanaf dat punt zei de gids dat we het zwaarste, dus het steilste gedeelte reeds achter de rug hadden. Bueno!, k werd moe en mijn benen werden vermoeid. We waren op dat punt een 3,5 - 4uur onderweg. Op naar deel 3/4 met als eindbestemming de kampeerplaats. Ondertussen een trui aan en muts op. De frisse wind kwam opzetten en de wolken verborgen het warme zonnetje. Desondanks blijf je verder puffen en zweten. Dit gedeelte was inderdaad niet meer zo zwaar, maar elke keer als het even steiler werd, dacht ik 'moet dit nu echt, waarom kan het niet gewoon vlak zijn, haha'. En onderweg 'I have to pieeee'. So I did a piss in the nature between little spiders. Brrr, haha, maar hoort erbij. Vervolgens enige tijd later :'yes, we made it!!!' We waren met 4'en die als eerste de campingsite hebben bereikt. Apetrots gaven we elkaar een hand: 'well done!!!' Stilaan kwam de rest ook omhoog geklauterd. 1 van de mannen zei tegen mij 'you' re very strong, you did very good', «fuerte» :)! En ja idd, TROTS dat k was :)!!! Ik heb gewoon 6 uur een vulkaan beklommen met heel mijn gedoe op mijn rug! (17:30h ter plaatse) Ook tijdens de tocht kreeg ik de vraag als ik dit al vaker had gedaan. 'No, it's my first time' :)! Een vulkaan met deze hoogte toch!

Bueno, om geen kou te vatten snel enkele lagen kleding en lange broek aan! Vervolgens tenten opzetten voordat het donker werd. Niet simpel met die hevige wind! Maar kwam goed. De 2 gidsen gingen een kampvuur maken. Ondertussen installeerden we in onze tent, bevrijdt van de koude wind. Ik deelde de tent met 4 andere, knus, haha! Je houdt elkaar warm, dus het boeit allemaal niet hoe je er ligt! Ik denk dat ik even in slaap ben gevallen toen. Dan kwamen ze ons melden dat het kampvuur aan was en ze water gingen koken voor onze Noodlesoep. Met een gietijzeren kan werd water gekookt op het vuur en even later konden we ons potje van noodles vullen zodat we terug wat krachten konden opdoen. De maaltijden die we mee kregen waren super. De gids had ook twee brikken wijn bij om te vieren. Dat smaakte me wel :)!
Heerlijk knus stonden we daar op een hoopje tegen elkaar geplakt rond het vuur en kreeg ik weeral de vraag de vraag als ik vaker vulkanen/bergen deed beklimmen want 'I did very well' zeiden ze. Wel fijn dat te horen :)! .

Jammer genoeg was het erg bewolkt en konden we vanuit onze campingsite vulkaan Fuego amper zien. Bovendien was het volle maan. Als het even helder werd was het prachtig om te zien en konden we tevens een glimp van Fuego opvangen. Echt jammer van de bewolking want als je geluk hebt kon je een eruptie zien van Fuego. Tot 21u heb ik het volgehouden, maar dan ben ik wijselijk m'n slaapzak in gekropen om te rusten. Namelijk was stap 4/4 de top van Acatenango bereiken tegen zonsopgang. Dat wou zeggen, rond 4:30h vertrekken voor een 1,5u erg steile klim. Bovendien slapen met al je kleren aan in een vochtige tent, dat belooft.. Ik sliep aan de buitenkant en onze tent was een beetje gammel. Met als gevolg dat de tentpaal van de iglotent bij iedere hevige windstoot tegen me aan stootte. Shit seg , haha.. Het leek ook dat de tent ineen aan het zakken was. De twee gidsen en 1 van de medetentslapers probeerden het te herstellen. Het hielp wel een beetje, maar toch heb ik me in een bepaalde positie moeten leggen waardoor ik de tentpaal niet tegen mijn hoofd kreeg, maar tegen mijn schouder, haha. Het deed geen pijn, maar het is gewoon niet zo handig om te kunnen slapen, haha. Maar ik was nog steeds zo enthousiast dat het me niets kon schelen :)!

Het grappige was ook dat ik helemaal in mijn slaapzak gedoken sliep met al mijn kleren aan, mijn jas langs me (om te vermijden dat deze nat zou worden door het vocht in de tent), met mijn zaklamp en camera (om te vermijden dat de batterij plat zou geraken door de temperatuur. My roomy had dit nl aan de hand). Ene kant langs me had ik twee rugzakken geïnstalleerd om de wind wat tegen te houden, langs de andere kant sliep een stevige kerel van Schotland. Haha, het was me wat. Maar ik heb wel iets kunnen slapen,denk k.

De volgende ochtend rond 4:30h werden we gewekt. Wie de laatste klim nog zag zitten, fase 4/4, moest opstaan want tegen 5u 'vamos'! Uiteraard wou ik die laatste klim nog doen!! Met mijn handschoenen aan, in de ene hand een wandelstok, in de andere mijn zaklamp en op mijn rug deze keer een lichte rugzak! Na nog geen 5min dacht ik bij mezelf' What I'm doing! 1,5u!!' De dag voordien bleef ik lachen en enthousiast wezen, maar nu, wanneer we pauze hadden brulde k toch ff : 'I hope the fucking vulcano erupt when we reached the top!' Ik moest wel lachen met mezelf. De wandelstok heb ik weggegeven, mijn hand deed zo'n pijn van de kou en mijn zaklamp aan mijn mochila gebonden. Blijkbaar waren we op dat moment toch al een 1/2u onderweg! Het ging sneller dan ik dacht, dus dat motiveerde me!

Bueno, weer verder! We hadden nog een korte uitblaaspauze voor de laatste en tevens moeilijkste 20 minuten omhoog. 'Duro' (hard/zwaar') zeiden ze. Gelijk hadden ze! Maar ondertussen kwam de zon stilaan op en werd het dus lichter. En ineens op deze steile, bestaande uit kleine vulkaan steentjes helling, kwam links van me de zon boven de horizon uit. Het gaf meteen een vleugje warmte met zich mee. En heel bijzonder!, leek de wind zich even te draaien waardoor het me een duwtje in de rug gaf en me de laatste meters naar de top duwde . Op dat moment dacht ik aan bompa, die zag dat ik het moeilijk had en me op die manier omhoog hielp! Echt een heel bijzonder, speciaal moment!!!

Daar stond ik dan op 3975m hoogte, na een 7,5h hiking the volcano ! De zon kwam op, Fuego spuugde rook uit en het uitzicht was adembenemend!!! (tevens ook mega koud en erg winderig) Werkelijk mijn meest spectaculaire, beste, mooiste, bijzondere ervaring in mijn leven!!!

Ik denk dat we een 10 - 15 minuten boven hebben gestaan om te genieten van het uitzicht, zoveel mogelijk foto's te nemen en ondertussen erg trots te wezen! Daarna terug omlaag. Ging dat lekker vlot. Het merendeel was sliding over de vulkaansteentjes. Ondertussen nu en dan halt houden om van het adembenemende uitzicht foto's te nemen van Fuego en Agua, die tevens zorgden voor een prachtig uitzicht. Stilaan warmde het beetje bij beetje op, deed dat deugd! Terug aan de kampplaats smulde ik met een tevreden en voldaan gevoel mijn croissant ham & kaas op, met een heet kopje thee. Klaargestoomd op het kampvuur natuurlijk. Heerlijk!

Vervolgens werden de tenten terug opgebroken en maakten we ons klaar voor de tocht naar beneden, een 3-tal uur. Ik dacht dat het behoorlijk vlot zou gaan, viel dat wel even tegen. In het regenwoud gedeelte was het behoorlijk slippy, dus we moesten erg voorzichtig zijn. Maar de omgeving was weeral prachtig en het is een super ervaring om daar doorheen te klauteren. Na een 3u, zag ik in de de verte de shuttle staan die ons opwachtte en waar de volgende groep steeds gereed stond om te vertrekken. Moe maar VOLDAAN, dat kan ik u verzekeren!!!

In de bus terug naar Antigua was het erg stil: iedereen was moe maar tevens aan het proberen te beseffen wat de vorige 24u zijn geweest. Tijdens de tocht op de vulkaan kwam volgende leuze aan bod: 'it' s not about the destination, it's about the journey '. I agree, want het was een beetje overleven ook!

---

Een heel verhaal, maar zoals reeds aangehaald 1 van mijn meest, eigenlijk de meest spectaculaire belevenissen in mijn leven!

Wanneer ik terug in Antigua was, vernam ik dat my roomy terug in town was. Hij heeft eerder de trip op de vulkaan gedaan en me veel tips gegeven. We hadden afgesproken om een (dubbel en dik verdiend) biertje te ga drinken. Ik heb mijn verhaal zo enthousiast tegen hem gerateld en had ondertussen twee flinke biertjes uit, haha. Toevallig vanop het dakterras waar we zaten hadden we een prachtig uitzicht op de vulkanen Acatenango en Fuego. De top van Acatenango nog steeds in wolken verwikkeld...

---

De foto's zullen meer van mijn verhaal verduidelijken :)!

---

Tenslotte wil ik nog even aanhalen :
* Op 06/03/15 was het de verjaardag van mijn metekindje 'Jade'! 1 jaar is ze geworden! Feliz cumpleaños, muchos besos van een trotse meter die ernaar uitkijkt je terug te zien!
* Alsook feliz cumpleaños aan mijn club Dionysus voor haar 7-jarig bestaan op 05/03/15!

---
Nog even een korte aanvulling :
Ondertussen ben ik op mijn laatste bestemming in Guatemala belandt, Flores. Morgen ga ik Tikal bezoeken, 1 van de grootste Maya sites.

Afgelopen twee dagen was ik in een hostal vlakbij het dorpje Livingston. Het is gesitueerd in de jungle, langs de rivier Rio Dulce. Heerlijk was het daar! Echt jammer dat ik zo krap bij tijd ben, zou er veel langer kunnen vertoeven! Gisteren een kayak gehuurd met een van de chicos daar en grotten + warm waterbron bezocht. K ben een ramp in een kayak dus dikke fun in dat bootje, haha!