Que linda!

Buenos dias todos,

Hier het vervolg van mijn reisavonturen. Veel leesplezier want het is heel wat :)!

De vorige keer ben ik geëindigd in Bocas del Toro met het plan te gaan snorkelen. Awel,.. Hoewel het nogal wisselvallig was en er een strakke wind stond, zijn we er toch opuit getrokken met de kajak om te gaan snorkelen. Helaas hebben we niet zo heel veel gezien, midden op zee. Maar avontuurlijk was het wel met de ruwe zee. Miriam is nog gekapseisd, was effe heftig. Maar ze bleef gelukkig kalm zodat ze vlot terug haar kajak is in geraakt. Intussen kregen we ook nog een tropisch regenbuitje over ons heen. Maar zo gaat dat nu eenmaal in de Carabien. We zijn vervolgens naar een rustigere plek gepeddeld waar we door een mangrove zijn gevaren. Was erg mooi & rustig. We zijn vlakbij voor een 2e keer gaan snorkelen en daar heeft de gids wat diertjes voor ons gevangen. Ineens had ik een magere krab op mijn hand, dan een zeester en tenslotte een kreeftje. Brrr, gezien mijn angst voor spinnen was dat toch even akelig. Ik was maar aan het gillen door mijn snorkel, wel lachen ! 't was me een hele ervaring.. Ondanks het weer waren we toch allemaal verbrand en dat hebben we de dag nadien goed gevoeld tijdens onze lange reisdag naar Santa Catalina. In Bocas splitsen onze wegen van ons klein groepje. John naar Costa Rica, Jan nog in Bocas, Miriam en ik dus naar Santa Catalina.

We hadden een shuttlebus gereserveerd maar werd later op de avond geannuleerd omdat er te weinig reizigers waren. Dus dan maar met het openbaar vervoer. 's ochtends zijn we Omstreeks 6u opgestaan om tijdig de watertaxi te nemen naar Isla Colon. Dit betreft de uitvalsbasis van de eilandengroep 'Bocas del Toro'. In Bocas even geld en eten verzameld om nadien de volgende watertaxi te nemen naar Almirante. Daar, op vasteland, taxi naar de busterminal genomen en direct de bus op richting 'David' . Aangezien het zo vroeg was, ging alles lekker vlot. Tot we in een file terecht kwamen. Er bleek een verkeersongeval met een dode te zijn gebeurd. Dus maar wachten en wachten en wachten. De weg was afgespannen, politie, brandweer en ziekenwagens bleven op en af rijden.
Intussen zag ik mensen via een heuvel langs de weg, zich verplaatsen. Jaaaa, daar komt ie, ook wij kregen het advies om met onze backpacks, via die heuvel, naar de andere kant te lopen. De bedoeling was dus dat de reizigers van bus moesten wisselen. De bus komende van David ging zich terug draaien en terug naar daar rijden. Dus met 1 grote rugzak op mijn rug, een kleine op mijn buik en 2 verbrande benen de steile heuvel omhoog en weer omlaag natuurlijk. Was wat! Maar toch ook grappig en zo konden we tenminste verder reizen.

't was uiteindelijk een tocht van een 6u denk ik. In David weer de volgende bus in, naar Santiago. Verder reizen vanuit Santiago ging niet meer dus besloten we daar ergens te overnachten. In the Lonely Planet stond welgeteld 1 hostal vermeld. Intussen donker, wij erheen met een taxi. Bleek die keet dicht te zijn. Zucht! Snel een andere taxi gevonden en op naar een hotel uit onze reisgids. Wel wat duurder, maar ja.. De muy amabele taxista (erg vriendelijke taxichauffeur) wist een hotel mas barato (veel goedkoper) circa el estacion del autobuses. Muy bien!
We zijn dan in 'hotel Hong' beland. Ik kan het omschrijven als een Amerikaans, goedkoop hotel zoals je in de films ziet waarbij de gasten hun voertuig voor hun hotelkamer kunnen parkeren. Dit dan uitgebaat door Aziatische mensen en omdat we een uur later wilden uitchecken moesten we 2 dollar extra betalen. 2 dollar /uur?? Niet bij nadenken dus. We waren blij dat we ergens konden slapen, niet te duur, vlakbij eetgelegenheden, supermarkten en de busterminal.

We hebben goed geslapen en de dag nadien weer 'vamos'! Even wat eten ingeslagen en vervolgens de bus op richting Sona om tenslotte over te stappen naar Santa Catalina. 2x hadden we een luxe bus, perfecte aansluitingen en in een 3-tal uur zijn we er geraakt. Een klein, rustig en afgelegen dorpje aan de Stille Oceaan. Hetgeen bekend staat als DE beste surfplek van Centraal - Amerika wegens de perfecte golven.
We hebben ingecheckt in onze hostal dat we de dag voordien maar rap hebben vastgelegd. Komen we daar toe in een soort van bouwwerf, jeetje.. We misten het gezellige hostalsfeertje en waren dus wat teleurgesteld. Maar goed, ff eten, uitrusten en dan richting het strand waar we al zolang naar uit hebben gekeken.

Heerlijk geplonst en afgekoeld in de oceaan. Ik vermoed dat het er wel een 36° was. De dag nadien hebben we ook rustig aan gedaan en zijn we terug gaan chillen onder de palmbomen en in de zee. Intussen hebben we besloten om een tour naar ' el parque national Coiba' te boeken. We hadden reeds van andere reizigers gehoord dat dit echt de moeite waard was. Prachtige snorkelgebieden blijkbaar.

Dus de dag nadien 's morgens weer optijd op, een stevig pannenkoeken - ontbijt gemaakt en dan de boot op. Een heerlijke tocht: wind in de haren, de zon niet te heet en genieten van alles rondom ons. Me gusta!

Op de 1e locatie om te snorkelen vond ik het al prachtig! 't water was helder en het was' Finding Nemo' in real life. Ik heb dus Nemo's & Dora's gezien, fel blauwe & gespikkelde visjes die precies licht gaven en nog veel meer! De jellyfishes zag ik niet, maar voelde ik wel regelmatig. De zee was fel dus vaak werd ik gelijk de vissen mee gesleurd door het water. Absoluut van genoten! Na een uurtje zijn we verder gegaan naar de volgende locatie.
Onderweg kwamen we roggen tegen die uit het water sprongen, alsook dolfijnen die voor onze boot een showke gaven.
Weeral een fijne tocht over het water en wanneer we in de buurt van de 2e locatie kwamen, zag ik in de verte een eiland. Fel gekleurd zand, palmbomen en het turquoise gekleurde water. Naarmate we dichter kwamen, werd het steeds mooier. En ja hoor, een paradijs! Het water was zo helder en zo mooi.
Snorkelen daar was magnifiek! Ik heb 2 turtels gezien, haaien en verschillende scholen van vissen. Prachtig!

Na een uurtje daar zijn we naar het effectieve nationale park van Isla Coiba gegaan, om er te lunchen. Wat ook weer een waar paradijs was, waauuuwww! Tenslotte zijn we nog naar een 3e locatie geweest om te snorkelen. Minste van de drie, maar toch ook weer bijzonder. Dit eerder vanwege het landschap onder water..

Na al dat gesnorkel volgde de tocht terug naar Santa Catalina. Een behoorlijke trip: lang en ruw.. De wind was komen opzetten, veel golven en de boot smakten regelmatig hevig op de golven. We zaten eerst voorin maar moesten uiteindelijk toch een bankje naar achteren gaan. De slagen op de golven gingen soms door merg en been. Een voorproefje voor de trip naar Colombia lijkt me.

Eenmaal terug met voet op vaste land zijn we terug naar onze hostal geslenterd. Moe maar voldaan! 't was dan vervolgens tijd om weer in te pakken na 3 nachten in het hete Santa Catalina.

De volgende dag om 6u opgestaan, vertrokken we weer met de lokale bus en onderweg zouden onze wegen splitsen. Miriam ging terug naar Panama City aangezien ze op zondag haar vlucht terug had. Ik had als eindbestemming 'Mamallena ecolodge', vlakbij het dorpje 'El Valle'. Terug alleen op pad maar dat vond ik wel ok. Even wat rust nemen, tijd voor mezelf en al wat voorkennis voor Colombia vergaren.

De ecolodge is gelegen in een heuvelachtig gebied, moeilijk bereikbaar maar met de vriendelijke locals vlot op bestemming geraakt. Ik heb hier een kamer voor mezelf, luxe dus en rustig ! 't is hier groot en niet zoveel reizigers. Maar niet zo erg, even rustig aandoen, dacht ik..

Ja.. Gisteren ochtend tijdens het ontbijt kwam 1 van de 4 vrijwilligers bij me zitten en vroeg als ik mee wou gaan wandelen met hun. Hij kende wel een leuke tocht met een mooi uitzicht. In alle rapte wandelschoenen aan, water en zonnecreme mee en 'vamos'! Jeetje wat een tocht weer. In totaal een 8km, behoorlijk steil met momenten en inclusief rotsbeklimming. Zeiknat van het zweet hadden we de top van een heuvel bereikt en ja hoor, wat een mooi overzicht hadden we daar. Een groepsfoto gemaakt, effe genieten en dan weer omlaag. Eenmaal op de verharde weg nog een lift gekregen, allemaal achterin de open kofferbak en gaan maar. Ideaal! 't was maar een stukje, maar mooi meegenomen. Wanneer we terug toekwamen in de ecolodge, hebben we een frisse plons genomen in de rivier wat bij de hostal behoort. Frisjes maar toch ook zalig.

Ik heb het behoorlijk naar mijn zin hier en denk dan ook te blijven tot donderdag of vrijdag ochtend. Vrijdag voormiddag is briefing van de boottocht naar Colombia. Zaterdag ochtend om 5am is de start van dat avontuur. Het volgende Verhaal zal dan wat langer op zich laten wachten aangezien de trip naar Colombia 4 dagen en 3 nachten gaat zijn. Mits de weersomstandigheden goed zijn.

Ik geniet hier nog, maar kijk ook alvast uit naar Colombia! Van meerdere reizigers al gehoord hoe geweldig hun ervaringen waren daar.

Ivm de foto's, ze zijn kleiner gemaakt waardoor misschien niet meer zo helder,ze kunnen wat door elkaar staan maar een leuk overzicht zal volgen als ik terug ben.

¡ Muy gracias para seguir mi blog y hasta pronto!